Bezienswaardigheden van Hanoi

Leuk om al jullie reacties te lezen, bedankt allemaal! Dank ook voor het compliment over de schrijfstijl, het stimuleert ons om weer een nieuw stukje te schrijven. We zitten op dit moment in regenachtig Sa Pa en dat komt goed uit want daardoor hebben we alle tijd om ons reislog bij te werken. Er zal mogelijk nog meer (regen) volgen de komende dagen. Reizen is ook bijkomen en verwerken.

Woensdag 30 september:

Niels is vandaag jarig!  Op onze felicitaties via WhatsApp reageert hij: “Haha, ik ben zeven uur langer jarig omdat jullie daar zitten”.  

Tempel van de literatuur

Na onze visumaanvraag besluiten we om vanaf de ambassade lopend in de richting van het Hoan Kiem meer aan de rand van het oude centrum te gaan, in een rustig tempo want het is erg warm. Toch gaat het sneller dan we denken, opeens zien we wat taxi’s en enkele toeristen voor de ingang van een klein tempelcomplex staan. We kopen een kaartje, wisselen meteen weer een groot biljet en vragen dan pas aan enkele andere toeristen welke tempel we eigenlijk gaan bezoeken. Het blijkt de tempel van de literatuur te zijn (Văn Miếu), die we eigenlijk pas later op ons programma hadden staan. De tempel is gebouwd in 1070 als eerbetoon aan studenten en schrijvers en opgedragen aan Confucius. De tempel wordt ook beschouwd als de eerste universiteit van Vietnam. In het complex lopen een groot aantal blije studentes rond die blijkbaar vandaag hun diploma krijgen. Ze staan allemaal te poseren om op hun mooist op de foto te komen. Toeristen, wij dus ook, maken hier dankbaar gebruik van. Mooi dat deze tempel zo nog steeds wordt gebruikt als symbool voor ‘wijsheid’.

Bijzonder in de tempel is de voorste hal met een groot aantal stenen schildpadden met op hun rug de namen gegraveerd van gepromoveerde wetenschappers. 

Hoan Kiem

Na het bezoek aan de tempel zoeken we een simpel eettentje voor ons middagmaal. Op de lage plastic krukjes eten we een kom Pho Bo (soep met rundvlees) en slenteren daarna door rustige achterafstraatjes met kleine winkels en marktjes naar het meer Hoan Kiem.

Als we bij het meer aankomen zijn we behoorlijk teleurgesteld. We hadden een kleine oase van rust verwacht in een drukke stad, maar het meer wordt omringd door drukke wegen vol met de gebruikelijke toeterende auto’s en scooters. We zoeken een bankje en laten het geheel op ons inwerken. Verbaasd zien we hoe een aantal “hangouderen” gesommeerd worden de bankjes te verlaten. Ook een Vietnamese familie op scooter moet weg. Wij besluiten dan ook maar om weg te gaan. Voor vandaag hebben we genoeg gezien en we lopen via de kortste weg terug naar het hotel.

Donderdag 1 oktober: 

Na het ontbijt van loei sterke koffie/thee, 3 sneetjes toast, een omelet en een klein schaaltje knalrode aardbeiengelei lopen we weer door de oude wijk. Elke straatje heeft zijn specialiteit: we zien een straatje waar bamboe ladders worden gemaakt, in een ander straatje worden complete keukens gemaakt van aluminium, een straatje met kruiden, met verpakkingsmateriaal (plastic zeil, doosjes, allerlei soorten tape en plakband), met bloemen, etc.. De plekjes daartussen worden opgevuld met kleine straathandel en streetfood zoals gebakken banaan, een soort rösti, pasteitjes, saté, loempia’s of egg-rolls. We proberen tijdens ons verblijf in Ha Noi verschillende dingen uit op plekken waar we ook veel Vietnamezen zien eten, heerlijk!

De legende van de schildpad en het zwaard

De Ngoc Son tempel staat in het noordelijk deel van het Hoan Kiem meer waar we gisteren al langsliepen. Volgens een oude legende was er hier in de 15e eeuw een invasie van het Chinese leger. Koning Le Thai To versloeg dit leger met behulp van een heilig zwaard. Na zijn overwinning voer hij in een bootje het meer op. Opeens botste hij tegen een hele grote gouden schildpad op. De schildpad pakte het zwaard en zwom er mee weg. De schildpad zal het zwaard bewaren totdat de mensen van Hanoi het weer nodig hebben. In 1968 is in het meer een dode schildpad gevonden van bijna 2 meter lang en 250 kilo en volgens onderzoekers ca. 500 jaar oud, uit de tijd van de legende. Deze schildpad is nu te zien in de Ngoc Son tempel.

Franse invloeden

De Franse koloniale gebouwen in Ha Noi zijn voor ons natuurlijk verplichte bezienswaardigheden. Even voorbij het meer lopen we langs het Opera gebouw (1901-1910), geïnspireerd op de Opéra Garnier in Parijs en drinken er een goede kop koffie in de tuin. Eigenlijk is dit de eerste plek waar de chaos en drukte van Hanoi een beetje wordt weggefilterd door de bomen die de tuin omringen. De plek wordt vooral bezocht door rijkere Vietnamezen, zowel jong als oud, die ook hier druk met mobieltjes of laptops in de weer zijn. 

Na wat tijd door te brengen in een grote boekwinkel (met airco ;-) ) lopen we op de terugweg naar het hotel nog langs de St-Joseph’s Kathedraal, een kleinere uitvoering van de Notre Dame. De Franse invloeden zorgen ervoor dat we ons ver van huis een beetje thuis voelen.

Vrijdag 2 oktober: mausoleum van Ho Chi Minh

Een spannende dag, zullen we ons paspoort met het visum voor Myanmar terugkrijgen? We zullen het snel weten: als we het kantoor van de ambassade binnenkomen liggen de paspoorten klaar en worden ze direct overhandigd met een (nu wel) hele vriendelijke glimlach. Dat is maar goed ook, want de belangrijkste bezienswaardigheden hebben we inmiddels gezien en morgen willen we verder reizen.Het complex met met museum en het mausoleum van Ho Chi Minh is indrukwekkend groot, maar we hebben geen behoefte deze van binnen te bekijken. Vanaf het complex dwalen we liever nog wat door de oude wijk.

Daar wacht ons ’s avonds nog een “groot spektakel’ ;-).