Wandelen rondom Sa Pa

Laat ik beginnen met een waarschuwing voor Peter B, die rond de eeuwwisseling Sa Pa bezocht. Als je onze beschrijving van Sa Pa en de omliggende dorpen niet herkent, maak je dan geen zorgen over een beginnende Altzheimer, er is hier in 15 jaar veel veranderd*. Mocht dit verhaal over Sa Pa erg negatief overkomen, sorry, we hebben genoten van de natuur rondom Sa Pa, maar we hadden het ons niet zó toeristisch voorgesteld.

Sa Pa

Sa Pa wordt in de gidsen beschreven als bergdorpje waar de verschillende minderheden uit het gebied nog in hun traditionele kledingstijl rondlopen en waar je het dagelijks leven en de cultuur van de bevolkingsgroepen kunt observeren. Tussen Sa Pa en verschillende dorpen liggen terrassen met rijstvelden die met de bergen op de achtergrond een prachtig landschap vormen. Als we onze hotelkamer hebben betrokken en de mist een beetje is opgetrokken gaan we het dorp verkennen. Wij observeren dat het dagelijks leven hier vooral bestaat uit toerisme met een geheel eigen jargon:

• Trekking trails = wandelpaden
• Hiken = wandelen
• Homestay = schuur waar toeristen voor 20 dollar per nacht op een slaapzaal slapen
• Tour = wandeling met een gids, al dan niet met vervoer terug in een minibus
• Vibe = sfeer

Sa Pa is veel groter dan we verwacht hadden en uitgegroeid tot een stad met veel dure hotels, goedkope hostels en eetgelegenheden waar je zowel Italiaans als Donner Kebab kunt eten, alles gecentreerd in het oudste deel van de stad met (tussen de hotels door) uitzicht op de rijstvelden. Rondlopend in Sa Pa worden de wandelingen in de omgeving als een waar avontuur voorgespiegeld en ook niet zonder gevaar, je hebt hier echt een gids nodig om niet te verdwalen en je kunt onderweg ook nog wel wilde zwijnen tegenkomen.

Hike naar Cat Cat

De volgende dag trekken we de stoute wandelschoenen aan en lopen we zonder begeleiding in de richting van het dichtstbijzijnde dorpje Cat Cat op 3 kilometer afstand. Vlak voor het dorpje staat een hefboom met een ticketoffice. Voor een luttel bedrag kopen we een kaartje en mogen we doorlopen tot we 40 meter verderop worden teruggeroepen. De route naar Cat Cat is linksaf langs een pad dat aan weerszijde wordt gemarkeerd met kramen met handgemaakte kleden en borduurwerk. Met bordjes wordt de weg aangeven naar een “traditional house” en een “local café” met Free Wifi. Zwijnen van groot tot klein lopen los over straat en scharrelen hun voedsel bij elkaar. Even voorbij het dorp lopen we langs een waterval en daarna leidt een geplaveid pad met een boog terug naar de doorgaande weg verderop. Dit laatste deel is heerlijk rustig en met leuke doorkijkjes over de rijstvelden. Cat Cat blijft in onze herinnering achter als een mooi openluchtmuseum.

Hike naar Y Lihn Ho

Vol vertrouwen door het succes van onze hike naar Cat Cat lopen we enkele dagen later, weer zonder gids, naar het dorpje Y Lihn Ho. Nog in de hoofdstraat van Sa Pa worden we aangesproken door drie vrouwen in traditionele kleding, die in dezelfde richting lopen. Of we misschien met hem mee willen lopen naar hun homestay, en daar willen overnachten. We proberen duidelijk te maken dat we een dagtour maken en vragen of zij misschien met ons mee willen lopen en of wij dan hun gids mogen zijn. Ze kunnen er wel om lachen. Toch blijven de vrouwen bij ons in de buurt lopen, pauzeren wanneer wij pauzeren en kletsen verder gezellig met elkaar. De wandeling is prachtig langs een breed pad naar beneden tussen de rijstvelden door. Ons fototoestel maakt overuren. We zien hoe de rijst wordt geoogst en te drogen gelegd. Eenden scharrelen tussen de velden en buffels en zwijnen lopen los rond. Maar dat niet alleen, we zien ook toeristen in groepen voor en achter ons lopen, allemaal begeleid door een gids die tijdens een rustpauze uitlegt dat het dorp in de verte nog 20 minuten lopen is en dat ze daar gaan lunchen. Daar blijkt een pleisterplaats te zijn. Gelegen aan het riviertje is een groot gebouw opgetrokken waar de groepen zich verdelen over drie restaurantjes. Wij maken de drie vrouwen duidelijk dat we hier afslaan van de doorgaande route en teruglopen naar Sa Pa. Ze zijn duidelijk teleurgesteld en proberen ons nog wat souvenirs te verkopen, we hebben geen belangstelling. Dan bedelen ze om geld en ook daar gaan we niet op in. We lopen even het dorp in en keren dan om. We lopen langs een steil pad terug en we komen geen gidsen en souvenirs meer tegen.

Mocht je in de buurt komen en de wandelingen zelf willen maken, hier** vind je een beschrijving, maar echt nodig heb je die niet. De weg wijst zichzelf en je kunt ook achter de groepen toeristen met gids aanlopen.

__________

*   In 1995 kwamen per jaar 5000 touristen naar Sa Pa. Anno 2015 zijn dat er  meer dan 100.000.

**  De link wordt later toegevoegd, de website is vanuit China niet meer te vinden.